شاید من همیشه جزء اون دسته از آدمام که در نگاه اول مزخرف و اُمُل و عصبی به نظر میرسم. این نتیجه رو وقتی گرفتم که روز اول کلاس پسره به همه سلام کرد جز من. میتونید تصور کنید چه حسی داشتم؟

لابد در نظرش از اون دخترای فوق مذهبی بودم که اگه بهم نگاه میکرد با کیف میزدم تو صورتش و جیغ میزدم که: مگه خودت خواهر و مادر نداری؟