امشب در همایشی که شهرداری برای زوج‌های جوان تدارک دیده بود شرکت کردیم... به زوج‌های جوونی که دور تا دورمون نشسته بودن نگاه کردم و فکر کردم آیا این‌ها هم مثل ما در به در دنبال یک خونه‌ اون هم برای رهن و اجاره توی شهر گشتن؟ و درنهایت با ناامیدی و حسرت به ساختمون‌هایی که مثل قارچ توش شهر سبز شدن نگاه کردن و عاجزانه از خودشون پرسیدن یعنی بین این همه خونه یک واحدِ نقلی برامون پیدا نمیشه؟ یا خوش شانس بودن تونستن توی خونه‌ی خودشون زندگی مشترکشون رو شروع کنن؟