این همه بی‌خاصیتی و بی‌استعدادی انصاف نیست.

میتونستم خواننده باشم و غم و غصه‌هامو داد بزنم. یا یه نوازنده‌ که افکارشو تبدیل میکنه به صداهای ریتمیک و خوش آهنگ.

می‌تونستم نقاشی باشم که احساسش رو با رنگ و شکل بیان میکنه. یا شاعری که می‌دونه حرفاشو چطور کنارهم بچینه و به کلماتش وزن و قافیه بده.

انصاف نیست این همه حرف نگفته دستاشو بذاره رو گلوم و خفه‌ام کنه فقط بخاطر اینکه من یه بی‌خاصیتِ بی‌استعدادم!